31 خصلتای انسانی رو لوث نکنیم!

31

خصلتای انسانی رو لوث نکنیم!

ممدلی خان پدربزرگمون ، یه روز که همه بروبچش پیشش بودیم ، سخنرانی قرائی میکرد!. رو تختش نشسته بود و حرف میزد و ما هم گوش میکردیم. البته حدود نود سالش بود. خدا رحمتش کنه. خدا مرده های شما رو هم بیامورزه.

حرفاش به اینجا کشیده شد که بله بچه ها ، اگه یکیرو آوردین که براتون کار کنه ، سعی کنین ، ون کش بن کی هادین و زیر بغلش هندونه بزارین ؛ اینجوری بهتر و بیشتر کار میکنه و توضیحات مفصلی که نگو... منم از اون میون ترسون لرزون گفتم مزدش چی؟ مزدم باش بدیم یا نه؟ اونم بلافاصله گفت : ای باباااا ، عطای بزرگان ایران زمین دوتا باریکلا یکی آفرین... کلی خندیدم همگی یکدست.

خان دایی شهرام ، تحصیلکرده بود و اطلاعتشم خیلی خوب بود. مثل خیلیا بی تفاوت از کنار پدیده ها نمی گذشت. وقتی حرفای بابابزرگو شنید بر خلاف همه نخندید. بلکه با یک احترام خاصی حرفای بابابزرگو اصلاح کرد.

گفت البته پدر راس میگه. آدما تو ذاتشون خصلتای زیادی نهفته دارن. و این بستگی به ما داره که چجوری و از چه راهی ازش اسفاده کنیم. در ادامه گفت : مثلا اینکه بابابزرگ میگه هندونه زیر بغلش بزارین ؛ این یکی از خصلتای خوب انسانیه. اما ما یکم پایینش آوردیم. مثلا همینو تو اروپا و کشورای پیشرفته باش میگن ، ایجاد انگیزه!. آخه آدما با هر رنگ و زبان و ملیت ، تو خصلتا مشابه همن. ینی همه آدما برای انجام کاراشون نیاز به یه عامل انگیزشی دارن تا وادارشون کنن به انجام کارا. اونا اسمشو گذاشتن انگیزه و با یه احترامی هم به این خصلت بها دادن و چه اسفاده ها که از توانمندی آدما نکردن!. برا ما یه مثالم زد. گفت مثلا یه آدم اینجایی وقتی میره به کشورای پیشرفته می بینی که خیلی توانمند میشه اما همین آدم اینجا ، انگار ناتوانه!. اونچه که باعث میشه اونا اونجا توانمند نشون بدن ، بخاطر این نیس که اونا باش قرص میدن که به این درجه برسه. نه ، بلکه اونا بلدن که چجوری پس از شناسایی توانشون از اونا کار بکشن. ولی ما اینجا اینقدر خصلتا رو به اسمای بد اسم می بریم که کلا خیلیا وادار میشن کارایی رو انجام بدن که اینارو زرنگتر بنامند. که بیشرشون همراه میشه با دوز و کلک. اما اونا درست بر عکس. با همین تغییر اسم ، خصلت آدمارو فعال می کنن.

اما اینکه بابا میگه ، عطای بزرگان ایران زمین دو تا باریکلا یکی آفرین. ینی مزد بی مزد. یا مثلا بد مزد. ینی طرف برات کار میکنه اما وقتی شما در قالب یه صاحاب کار و یا کارفرما قرار گرفتی خیلی بد مزد میدی!. اینم خیلی کار نامناسبیه. اینم باعث میشه که طرف به راههای دیگه ای برای رسیدن به مزدش وادار بشه. شما از یه کارگر در روز پونصدهزار تومن کار میکشی و چهل تومن باش مزد میدی!. این خیلی بده. دیگه همه میفهمن که داری ازش سودجویی میکنی. لاقل مزد واقعیشو بده. حالا که کارگر زیاده و کار کمه تو باید زنجشو در کنی و چس مثقال باش مزد بدی؟ نه دیگه نمیشه. کارگر و کارمند و کلا آدما تو کار کردن ، هم نیاز به انگیزه دارن و هم باید دست مزد خوبشونو بگیرن. و گذشته از همه اینا باید به اونا شخصیت هم داده بشه. اینه رمز موفقیت کشورای پیشرفته. و گرنه اونام اگه از شیوه دوز و کلک و بهره کشی اسفاده میکردن مطمئناً نمیتونسن پیشرفت کنن و رو به جلو باشن. میشدن عین رفتن حلزون به روی درخت. که یه متر میرن جلو و دومتر به عقب بر میگردن.

بابا بزرگ آدم منطقی بود. وقتی اینارو شنید هم سرشو پایین آورد و هم به شهرام خان پسرش آفرین گفت. خیلی ما خوشمون اومده بود. هم از اینکه یاد گرفته بودیم اگه یه روز کارفرما شدیم با آدمای زیردستمون چجوری رفتار کنیم و هم سعی کنیم خصلتای بزرگ انسانی که خداوند تو ذاتمون وادیعه کرده رو لوث نکنیم و از همه جالبتر از بابابزرگ بود که حرفای درست و منطقی رو بپذیریم. نه مثل خیلیا اگه یکی رو حرفون حرف درست زد ، با داد و فریاد جواب ندیم.

عجب روزی بود اون روز. آفرین به همون که در یک چنین جلسه ای نشسته بودیم. از اون روز تا حالا من کلا دیگه کسی و چیزی رو مسخره و سبک نمیکنم. سعی و تلاشم اینه که به همه چی با احترام نگاه کنم. این دایی شهرام اصلا نگاهمونو با چند دقیقه حرف زدن عوض کرد در حد تیم ملی...